Алена Патапава

Я использовала твои духи, Когда ты был со мной не рядом. Я хотела ощутить прикосновение твоей руки, Ну или мысленно встретиться взглядом.

Я забываю о всех своих обидах, Я прощаю тебе все сразу, Но иногда хочу замуроваться в пирамидах, Чтобы не показать себя чужому глазу.

Каждый раз, я себе говорила, Что не буду терпеть к себе такого отношения. Но поняла, что никого так сильно не любила, А теперь терплю всех видов унижения.

Перечитываешь ли ты мои сообщения? Пересматриваешь ли совместные фотографии? Будешь ли отдавать мне свое предпочтение, Даже если мой конец виден на томографии?

Это так странно, зависеть от тебя. Хочется сдаться, сказать грубое что-то. Невыносимые мысли убивают меня, Зная, что с тобой сейчас рядом есть кто-то.

Я не хочу признавать, что ревную, И не хочу выпрашивать твое внимание. Но если ты не успел полюбить другую, Насколько я часто в твоем подсознании?

Я стараюсь об этом не думать, Переключаюсь и прыгаю с тем в разговорах, И всех вокруг я пытаюсь запутать, Бегаю и прыгаю, смеюсь на коридорах.

Мне страшно тебя потерять, Я не хочу быть отбитым от мамы олененком. Пожалуйста, если сможешь доказать, Докажи, что я навсегда останусь твоим котенком.

Мне хочацца клікаць Вас на ты, Быць побач кожную хвіліну. Мне хочацца, каб заўсёды былі мы, Але, здаецца, ўсё гэта так наіўна..

І цяжкасць у тым, што я не разумею, Чаму мяне так вабіш ты. Мне ўсё казалі, што любіць я не ўмею, Але ж аб гэтым не казалі Вы.

Мне хочацца быць для Вас анелам-ахоўнікам, Гаварыць аб тым, як моцна Вас люблю. Дзеля Вас магу зрабіцца паломнікам, Дзеля Вас змагу абыйсці ўсю Зямлю.

Калі сказалі Вы, што любіце мяне, Мне ў сэрцы так прыемна стала. І ведаеш, таксама, я люблю цябе, Але толькі гаварыць мне мала.

Мне цяжка стрымліваць пачуцці, А я так жадаю Вас абняць! Мне шмат чаго гавораць людзі, Але ж толькі з Вамі я баюся ўсё зламаць.

А не хачу, каб Вы лічылі мяне дакучлівай, Нейкай падлізлівай, неадчэпнай, дурной. Бо для мяне будзе вельмі балюча, Калі я буду Вам непатрэбнай, чужой.

Але калі я маленькае маю значэнне У Вашым цяжкім і доўгім жыцці, Падыходзьце да мяне, і без ўсялякіх сумненняў Я зраблю ўсё, каб Вам лягчэй было ісці.

І ўсё ж такі люблю я Вас, Нажаль, любоў - гэта пакута. Магчыма, ніколі не будзе толькі нас, Бо для мяне гэта атрута.

Мая любоў, мая падтрымка, Мая сястра, мой небасхіл. І кажуць мне, што ты мая памылка, Але ж няма нікога, хто быў бы мне настолькі міл.

Не падобна была ты да іншых І чымсьці вылучалася з натоўпу. З табой было мне легка дыхаць, Як быццам схавалася пад цёплую коўдру.

Мне падабаецца твой востры язык, Ён навостраны так, што можа нават зарэзаць. І раздражняешся, як на чырвонае бык, З табою так можна і з глузду з'ехаць.

Ведаеш, мы трошкі з табою падобныя, Нават калі навокал гэта не заўважаюць. І не толькі на словах, спадзяюся, мы родныя, Але ж мае мазгі чамусьці табе давяраюць.

Ты вечна мне здаешся, Постаць, голас, твар. Пры сустрэчы чакаю, калі да мяне ты звярнешся, Тады мае вочы гараць як ліхтар.

Я хачу тваю ўвагу, Быццам мастак жадае бумагу, І я хачу табе аддаць павагу, Гатова нават аддаць перавагу.

Калі ласка, будзь побач са мною, Я адчуваю любоў з табою. І ведаеш, я хачу быць з табою, І хачу, каб ты адчувала спакой са мною.

І ведаеш, табе не трэба шмат рабіць. Проста будзь побач на свеце, калі ласка. Але ж мне так хацелася цябе любіць, Што на твары з'явілася маска.

Я навязваюся? Я прычапілася? Дапамажы мне, я згубілася. Я ў любові да цябе клялася, Так странна, што я прывязалася.

Ты ж ведаеш, я цябе люблю, І гэта я так часта гавару. Я ўдзячна, што цябе я маю. Я люблю, а не кахаю. Але ўжо я ведаю, што цябе пужаю.

1 куплет: Однажды иношки пришли на этм, Чтобы рассказать очередной мем. Но резко вдруг все пошло не так, И пропустить нам урок не получилось никак. Тогда же мы узнали о правиле круга, Но нужно иметь более скорого друга. Тогда нам рассказали, про правило креста, Мы все улыбнулись: ну что за красота!

Припев: Правило это нельзя забывать, Крошка мд нам устала объяснять. Но Ира решила ей немножко помочь, И объясняла правило по видео всю ночь.

В камере был неопознанный объект, Но Алёна нашла в этом бизнес проект. Теперь правила мы объясняем за деньги, И нам сейчас завидуют шейхи

2 куплет: В правиле круга есть пару но, Септиму нужно сдвигать на одного. Функцию если ты хочешь узнать, То придется тебе терцию отнять. Правило креста, довольно простое. Квинта и септима уже как родное, Вниз ты немного их опускаешь, А функцию минус ч5 получаешь. Но есть в этом все небольшое но, Седьмая ступень не любит Ино. Как видишь ее - не поможет и крест, А вот круг тебе не надоест.

Припев: Правило это нельзя забывать, Крошка мд нам устала объяснять. Но Ира решила ей немножко помочь, И объясняла правило по видео всю ночь.

В камере был неопознанный объект, Но Алёна нашла в этом бизнес проект. Теперь правила мы объясняем за деньги, И нам сейчас завидуют шейхи.

Реп-соло лайн: Я сидела и плакала, Слеза с глаза капала, Нота в сердце попала, Но я не упала. Ноты разбили мою мечту, И я теперь это учту. Песню сейчас запишу, Как характерные учу. Сольфеджио не поняла, Аккорды все разобрала. Нонаккорд сотворила, В нем квинту опустила. Я долго сидела, Сольфеджио пела. Я все поняла, Но при этом сошла с ума. Ура.

Вочы, вочы, зноў твае вочы... Я заўсёды згараю, ўяўляючы іх.. Я спрабую не думаць пра іх што ёсць моцы, Але ці ёсць агеньчык, ці вецер знік?

Я твой погляд буду шукаць у прахожых І ўсмешку паспрабую ў цябе выклікаць, Але і тварам, і сэрцам настолькі прыгожых Мне не давялося ў жыцці сваім сустракаць...

У вочках тваіх я тану, раствараюся, У абдымках тваіх я жадаю заснуць... І ведаеш, толькі з табою я так абдымаюся... І толькі ў тваіх вачах я не супраць тануць...

Я не ведаю, як перастаць цябе кахаць, Гэта забівае, у думках толькі вочкі.. Ты прабач мяне, што пачуцці не ўмею хаваць, Я сапраўды паспрабую, я буду думаць моўчкі.

Нас з табою больш няма: Ёсць толькі ты, ёсць толькі я. І ў гэтым ёсць мая віна, Але я плачу, бо я зноў адна.

Ты больш не мая і я не твая, Асобна ёсць ты, асобна ёсць я, Такога слова як "мы" больш няма, А мне усё здаецца, што я быццам твая.

Я разумею, што мы разам табою, Мы побач і кожны падставіць плячо, Чаму мне так больна, што ты не са мною? Ты кахаеш мяне? Адкажы мне, дзяўчо...

Калі ласка, помні мяне і любі, Я без тваёй любові згараю. Можа, ты ўжо ніколі не скажаш "кахаю", Але я цябе так, я гэта точна знаю.

Ды што ж я тут..гэта мая віна, Я цябе не змагла ашчаслівіць. Прабач мяне, не будзе лёду больш і віна, І больш не я буду цябе сарамлівіць.

Гэта так смешна, што не кажы, Але я толькі зараз разумею, Што жыццё сваё б аддала цябе назаўжды, І сэрца...я, напэўна, усё ж кахаць умею...

Здаецца, што калі б можна было, Я б вярнула час на некалькі дзён таму. І я б зарабіла б ўсё, каб гэтага не было, Бо жыцця без цябе ўявіць не магу.

Людзі сыходзяцца і разыходзяцца, Людзям і добра, і дрэнна з сабою. Але, можа калі зоры сыходзяцца, Я магу трошкі яшчэ пабыць з табою?

Я разумею, што ўсё да лепшага, Ты мяне супакойваеш гэтым. Але калі і ты, і я атрымліваем ад жыцця меншага, Ці трэба згаджаецца з пісталетам?

Прабач, я не маю права цябе трымаць, Не магу дапусціць таго, каб ты сумавала. Ты ж ведаеш, нам засталося проста ўздыхаць.. Прабач, для мяне сяброўства так мала.

Што маем, то маем, мне баллюча смяяцца. Ты не належыш больш мне, я не належу табе. Можа, калі ўсё ж такі "не", можна я буду трошкі змагацца? Але кожны раз я думаю здацца, каб не мучаць цябе.

Прабач мяне, я кахаю... Я не разумела, але зараз точна ўяўляю, Што сэрца тваё ў сваім схаваю, І ніколі не аддам тое, што маю.

Я паважаю цябе занадта моцна.

Але прыйдзецца згадзіцца.

Вечар. Ноч. Раніца. Дзень. Поўнач. Боль. Абяцанне. Прамень. Адзінота. Кроў. Слеза. Цішыня. Дыханне. Рашэнне. Парыў. Даўжыня.

Я цябе згубіла: Я цябе адпусціла.

Канец(?) Канец.

- Ты мяне не кахаеш?.. - Не кахаю. - Ты больш мяне не чакаеш?.. - Не чакаю. - Тады..ты мяне адпускаешь? - Адпускаю? - Нуу, так, шмат часу прайшло, забываеш? - Не забываю.. - Ну дык што, тады бывай? - Як?! Ты ўжо зараз пойдзеш у гэты дальні край? - Ну, так, каго ж чакаць? Каму на вуха мне спяваць? Каго кахаць, каго любіць, каму жыцце мне пасвяціць? - Мне!! Ты абяцала мне!! - Дык навошта я табе? - Ды як жа ты не разумееш!! Ты здзеквацца з мяне як смееш??! - Цішэй, я помню, ты крычаць умееш. Але не трэба, чырванееш. - Не хочаш са мной размаўляць? - Хачу, але ты не даеш мне магчымасць спытаць. - Ужо я не жадаю з табой гаварыць, маё сэрца злуецца і зараз гарыць! - Не хочаш сам мной размаўляць? - ... - Маўчы. Не хочаш на мяне глядзець? - ... - Не глядзі...Але калі штосьці хочаш сказаць, скажы. І калі я прашу адказаць, адкажы. - Сказаць, так шмат хачу я сказаць, але нічога з гэтага не магу паабяцаць.. - Тады пусці мяне, мой сябра. - Я разумею, што ты лепшага варта.. Але я першы рабіў насустрач крокі!! - Пасля ўсяго, гэтага было даволі трохі. Я шчыра пра сваю непадрыхтоўку адказвала.. - Але ты поглядам сваім мне ўсё паказвала. - Ты зноў вырашаеш за мяне,ты не пытаеш, ты проста свой погляд маеш. - Але чаму тады зараз мяне не спыняеш???? Ты разумееш, што мяне забіваеш? - Усё робіш ты, я спрабавала. Я нават ногі табе цалавала.. - Навошта ты боль свой хавала? - Не хавала, я казала,ты не разумеў, але казала. - Навошта мяне ты адпускала? Цябе штосьці ўва мне пужала? - Ведаеш, я табе пісала, я разумела, вар'яцела, пісала.. - ... - І ведаеш, не я цябе маўчаннем выхавала - Ты ведала..чаму не сказала?? - Навошта? Ой, я зноўку чагосьці забылася... - Прабач мяне, родная, змілуйся.. - Я не злуюся, ой, штосьці я трохі стамілася.. - Я зраблю ўсё, каб жыццё тваё была рай!! - Не ўмееш, не абяцай. - Ну дык і што... ты пойдзеш у гэты край? - Так, пайду.. - Калі ласка, застанься.. - Пайду... Але...калі хочаш са мною.. ўставай - ... - Давай руку, трымайся