* * *

Вочы, вочы, зноў твае вочы... Я заўсёды згараю, ўяўляючы іх.. Я спрабую не думаць пра іх што ёсць моцы, Але ці ёсць агеньчык, ці вецер знік?

Я твой погляд буду шукаць у прахожых І ўсмешку паспрабую ў цябе выклікаць, Але і тварам, і сэрцам настолькі прыгожых Мне не давялося ў жыцці сваім сустракаць...

У вочках тваіх я тану, раствараюся, У абдымках тваіх я жадаю заснуць... І ведаеш, толькі з табою я так абдымаюся... І толькі ў тваіх вачах я не супраць тануць...

Я не ведаю, як перастаць цябе кахаць, Гэта забівае, у думках толькі вочкі.. Ты прабач мяне, што пачуцці не ўмею хаваць, Я сапраўды паспрабую, я буду думаць моўчкі.