Лявон Белавус
I калі здзекуецца нада мною хтосьці — Над Бацькаўшчынай здзекваецца ён маей, Калі ж над ёй — мяне тым крыўдзіць найцяжэй.
І Дзе былая Радзіма -- сырая зямля Дзе мароз па лапцях прабірае Там Іосіф ды Мар'я радзілі мяня Каля брамы свяшчэннага рая
ІІ Дзе Купала, Міцкевіч, Максім малады Якуб Колас, шляхетная Цётка Караткевіча геній згубіла гады Безнадзейная Руская водка...
ІІІ А мы пішам трасянкаю, і праз паўвек Волю вольную будзем мы марыць "Во яо чжытхутняо" тады чалавек Беларус беларусу, заўважыць
ІV Зразумець мужыка можа толькі мужык Не хавайся ў бульбу -- дастала! Там дзе светач сумлення нясмела дрыжыць Мы засвецім паходняй настала!
V Гэй! Уставай, беларус, ты прачніся ўжо! Адабралі і хату, і лапці Абадралі як ліпку, абрылі лужок Далучылі да мабілізацыі