НІКОЛІ

Хрысціна Анастасія Верас Брзын

НІКОЛІ

Ніколі не позна Сказаць дзякуй зямлі. Яна глядзіць на кожнага з нас, Яна трывае ўвесь час.

А што мы робім з ёй, Дзе наша падзяка. Наша рука ніколі не павінна быць над ёй, Яна трывае боль — яна наша маці.

Ніколі не позна, І сказаць ёй: »Прабач мне«. Зямля наша адна, Не забываем захаваць яе.

8 чэрвеня 2025 года
Настрой верша:натхнёны