* * *

Уладзімір Кветка

З ранiцы птушкi Узнялi трывожны крык.... Цiкава, што на гэта Сказаў бы Грыг....

Як быццам паўсюль Мальберта трынога... Яшчэ цемрадзю... Смылiць дарога..

Палкое сэрца Яшчэ не астыла... Не так Паспяшае Асцюдзiць, То е што набыла...

Стужка ў паветры Загаварыла... За лiхтарамi, За гарызонтам Нейкая немагчымая Сiла... Ружовым адценнем зачапiла...