Уладзімір Кветка
У ночы я гатую ежу , адчынена вакно, у́жо халодна... выйсці б на бераг... і паслухаць хвалі... шапоча слых свой лес паслухай калі у́се ж табе зау́годна...
кавалак жоу́тага амлета.... падобны на астылы у́скрай- сонца... і сапрау́ды... есць за душою ціхі у́ мяне прамоу́ца...
ён склоніць галаву у́ турбоце да кубка кавы... і паляцяць як Птушкі непрытуленныя справы ...
@@@@@@@@@@@@@@"""
Уладзiмiр Кветка
Мне сказала у́ ночы дрэва... прыходзь піць крапіву... бо саспелі белыя пялёсткі... гэта добрыя пачосткі....
адказау́ прыду я хутка, па тваю начную ніву... хоць і млосна і незразумела але у́сё ж самлела цела....
бачыш цень які у́ ночы... і занадта у́жо шапоткі берагіні быццам бы на дрэвах распавесілі свае бразготкі...