Уладзiмiр Кветка
Вядзешь мяне На ускрай зямлi.. Каб паглядзець На птушак у́ вышынi Вядзешь мяне Але Не падаешь рукi...
I белая сукенка Твой прыкрашае Вiдарыс ... Як быццам птушка Ты сама I зараз паляцiшь...
Так хочацца Так хочацца На тым ускраю Зямлi У ветра на грудзi Абняць Бязмоу́на Твае вiхуры..
Хай дождж Або святло Якое , Кладзе ценне Ля сцяны... Але , Але, Але Усё ж не пакiдаешь Ты
Так хочацца На тым У́скраю Зямлi... У ветра На грудзi Абняць твае Бязмоу́на Вiхуры.
Уладзімір Кветка
Цыгарэтай не апалiць вiхуры Мне так патрэбны надзеi... Хоць здаецца Пра сёння забылi яны... Спяць валiзы... Забыу́шы, што ёсць сусвет... У кiшэнi знайшоу́ся Скамячаны у́ завтра бiлет... Добры дзень Кажу я табе... I вiтаю ,што час... Пакуль размоу́шчык натхненны Не згас.