Уладзімір Кветка
На дарозе Сляпое сонейка... Так прыгожа Паглянуть... Пейзаж Здаецца Водбліскам...
У кутку каля Штучнага Паркана.. Узышла Крапіва... І кажа я яшчэ Буду Свярдзёлкай Не хадзі басанож..
Ружовае Неба... Ружовае Як быццам Ад пацалунка, Калі Першае Каханне...
Незразумела Хто стракоча... Ці птушкі... Ці кузуркі...
Натхнены, Шчыры, Ўзнеслы... Пошчак... Ці то цвырк... Духмяны Гоман... Які Казыча і шапоча...
А Тюльпікі Моляць Каб... Такая ўзнесласць была заўжды...
Уладзiмiр Кветка
У мяне таксама есць нестрачаны выток... што зашумелі папараці-кветкі... крыніцы сцюжанай кау́ток... усё ж да якой прыйшоу́ у́ наведкі...
у гушчарах світанак л'е... і ўжо відно і бачна маланка сонца ў вадзе што ў крыніцы жыць ўдзячна...
хоць змен за шмат... але нестрачаны выток.... я спадзяюся не наўмысна... з мною гаворыць гэта выспа....