Уладзiмiр Кветка
У вачах тваiх Некрануты сусвет... У iм цноты белай простора... Вочы мкнуць... Тваi нiбыто мора... Хочуць хвалi яшчэ ускалыхнуць. Грае жвiр... Залацiцца На сонцы... Я з сусветам Тваiм мабыць згодны... Гэты воплеск Пачатку родны... Ахiнае твая Стрымнiна...
Уладзімір Кветка
Вiруе красавік... Пакiнуў на шчаце Свае апёкi... Калi павернуцца У мiнулае... То можна пазабыцца На вурокi
Ўлонак Прагне Упэўненай сустрэчы.... Узнесены У блокiт Ружовы вечар...
I пах твой Як мядовы, Усцешыцца Нанова..