* * *
Уладзiмiр Кветка
Акрамя агульнасцi, сэнсу i рэчаiснацi... У маiм пакоi прысмак прыстрасцi.. Пахне рамонкамi i можа быць Не хапае icнасцi.. Хочацца расплесцi мары... Якiя вабiць воблiч Тваёй удаласцi, прыгажосцi I спрытнасцi...
Ненаўмыснае Блюзнерства... Але, Толькi Нябёсы ведаюць, Што ненаўмысна... А адчуваннi Занадта блiзка...
У каго Як... Можа Гэта I цяжка Адчуць, Пранкненасць На беразе Усчуленнасцi... Я не дамаўляўся З табой А закоханнасцi... Але Але не Жалею Што гэтае Надае задумлiвасцi, I лёгкай разгубленасцi.
