* * *

Тэпцікі божачкі майго

Дзве ружовыя хмаркі, тэпцікі божачка, вольнага майго, скінутыя ў неба… Плывуць сабе побач…

Як жа так? Бо няма яго, няма! ...А тэпцікі - вось яны, плывуць сабе паволі… Хто даў мне гэтую здольнасць, ачалавечваць усё, што вакол.

І нават цябе?

Бо няма цябе, няма…

Дык чаму, амаль кожную ноч, зачыніўшыся ад усіх і ад Уся, чыесьці светлыя думкі…

Я?!

Выхлёбтваю на паперу… І яны застываюць на ёй назаўжды. А дзве ружовыя хмаркі на заходзе…

Плывуць сабе … Над Парыжам. Паволі.