* * *
Уладзімір Кветка
Чыгунка йдзе... А мы раскiданы то там, то сям... Агульнае чаканне памiж намi... Наўлад прыпынкам, лiхтарам.... ... I чырванее твар i постаць.. Чорная ў снягах... Але палонка атварылась- Слядоў натоптана дык жах... У небе ветна Чорнай птушке Яна пачула, што Зiма... Нас чацвёрых даняла....