* * *

Пайшоў сняжок чароўны, Насыпаў жменi залацiнак... I затрымаўся на галiнах, Зялёных узмашыстых ялiнак...

Ужо белай, доўгай стала сцежка... Аж у вочы б'е бялiзна Цi то ў завiрухi пачалось Вяселле.... На улоннi лёгкай трызны..

Адзела хустку Дробная жанчына... Як быццам кажа Тут не мора... У яе вачах Нямая горыч Без дакору....

У гэты час успомнiў Я Джаконду Як быццам тая Ля вакна прысела... Пайшой сняжок чароўны... А тая подыхам далонi адагрэла...