Не тры, аслепнеш

І, як быццам, яшчэ рана шэрані, ды аж на вейках.

А пойдзеш ты...

Вось, прадыхалася, атамшччілося, вышчербывшіся, з'явілася, і...

Паплыло перад вачыма. Што магчыма немагчымае.

Тры дурань!

Збянтэжаны? А гета ты.

І гэта мілы, ужо на вейках.

Назаўжды.