ЯК БЫЦЦАМ ПОПЕЛ ВЫЦIНАЕ ВОБЛIЧ
Уладзімір Кветка
Як быццам попел Выцiнае воблiч... Няужо за Восеньскiм лiстом Хаваецца пранькнёна Горыч...
То толькi У вакно Адценне.. А не адбiтак лёсу.... Як падабаецца Ляжаць на дыване Травы гарэзе... мастаку - марозу....
Бярозы Кажуць, Што мы пасталелi? Але пакуль Яшчэ у Iх шапоткая узнесласць... Нашто такая умоунасць i Ускоснасць.
I мне здаецца Вось так дзiуна... Адкуль паусюль Такая ява... Як быццам Дзьме У скронi рэчаiснасць.... Але у яе бразготкi Вытанчанная справа...
Настрой верша:сузіральны