ЯК БЫЦЦАМ ПОПЕЛ ВЫЦIНАЕ ВОБЛIЧ

Уладзімір Кветка

Як быццам попел Выцiнае воблiч... Няужо за Восеньскiм лiстом Хаваецца пранькнёна Горыч...

То толькi У вакно Адценне.. А не адбiтак лёсу.... Як падабаецца Ляжаць на дыване Травы гарэзе... мастаку - марозу....

Бярозы Кажуць, Што мы пасталелi? Але пакуль Яшчэ у Iх шапоткая узнесласць... Нашто такая умоунасць i Ускоснасць.

I мне здаецца Вось так дзiуна... Адкуль паусюль Такая ява... Як быццам Дзьме У скронi рэчаiснасць.... Але у яе бразготкi Вытанчанная справа...

Настрой верша:сузіральны