ЯНА МЫЛА ШКЛО
Уладзімір Кветка
Яна мыла шкло.... Каб стау празрыстым сусвет... На шыi валосся бранзалет...
Задзiвавауся шыпшыннiк руж... На грудзей, i плячэй млосць... Ля пасохлых калюж Як быццам нарадзiуся Сусвет У шыпшыннiку руж...
Яна Лягла спачыць... I бычаць легкiя сны... А гваздыка на стале пiсьмовым Быццам прыкалолась да сцяны....