ЯНА МЫЛА ШКЛО

Уладзімір Кветка

Яна мыла шкло.... Каб стау празрыстым сусвет... На шыi валосся бранзалет...

Задзiвавауся шыпшыннiк руж... На грудзей, i плячэй млосць... Ля пасохлых калюж Як быццам нарадзiуся Сусвет У шыпшыннiку руж...

Яна Лягла спачыць... I бычаць легкiя сны... А гваздыка на стале пiсьмовым Быццам прыкалолась да сцяны....