Спадарыня. Кабета. Пані

А на грудзях у яе камень цяжкі. Спадарыня?! Кабета?! Пані?! А сэрца Як заўжды Не прыстрасці Чакае, а сапраўднага кахання!

Стварае Неба гай... І недайсці Шляхамі Белага світання.... А раптам Пазаве- Спадарыня! Кабета! Пані..!

грудзі Ў гарсэце Запляла.. І справілася З валасамі... Ні водзін Той касмыльчык Не трымціць Паміж сцянамі...

Як быццам Фарба-музыка Мігціць... Як рыфма ў акіяне

Спадарыня, Кабета, Пані..