* * *
Уладзімір Кветка
На дарозе Сляпое сонейка... Так прыгожа Паглянуть... Пейзаж Здаецца Водбліскам...
У кутку каля Штучнага Паркана.. Узышла Крапіва... І кажа я яшчэ Буду Свярдзёлкай Не хадзі басанож..
Ружовае Неба... Ружовае Як быццам Ад пацалунка, Калі Першае Каханне...
Незразумела Хто стракоча... Ці птушкі... Ці кузуркі...
Натхнены, Шчыры, Ўзнеслы... Пошчак... Ці то цвырк... Духмяны Гоман... Які Казыча і шапоча...
А Тюльпікі Моляць Каб... Такая ўзнесласць была заўжды...