* * *

Уладзімір Кветка

Выкінь мяне з галавы... Казаў ён... Я як мора якое не Перайсці... Я як глыбіня, Што лепш Глядзець паверсе...

Я як Птушка, Что хоча толькі Звінець... Я як снег На першых Пралесках...

Я як дробная Пакінутая рэч... Якая зіхаціць.. Здаецца нечым Але гэта простае Шкло...

А яна адказала, Калі гэта ўсе ты Як цябе забыць