* * *
Уладзімір Кветка
Выкінь мяне з галавы... Казаў ён... Я як мора якое не Перайсці... Я як глыбіня, Што лепш Глядзець паверсе...
Я як Птушка, Что хоча толькі Звінець... Я як снег На першых Пралесках...
Я як дробная Пакінутая рэч... Якая зіхаціць.. Здаецца нечым Але гэта простае Шкло...
А яна адказала, Калі гэта ўсе ты Як цябе забыць