* * *

Уладзімір Кветка

Мкне рудая вада... На беразе пасохлыя сцябліны... У іх астылая краса ...

Прад абуджэннем Зноу́ недачыненне... Блуканне ... выйшло так але чакання вобліч не не спрах...

у́здымае крылы птушка над страхою.. і намагаецца набыць... тыя сілы веснавыя... і неба пераплыць...