У́знімаю келіх

Уладзімір Кветка

Дрыжачаю рукой у́знімаю келіх... але мау́ляю быццам князь за жыцце... і хай у́ шкла падвойнасць... у́сялякая задумка у́ каларыце...

і з шклом... грукочу аб яго крышталь... так здарылась уява... найлепшы вобліч і медаль... якая там яшчэ у́ закорках (алагізм подкорки) справа...

І яблык каля келіха віна... а стол расквёу́- у́ кветках і быццам келіх на палетках....