* * *

Я адчуваю як твае запалі вочы... Ірвуцца залатыя ніці... На жаль не я тый, твой паветраны збавіцель...

Бы́ць можа я твой доу́гі сон... Ці ты мая бясконцая мярэжа... ты хочаш болей шчырых дзён... шумлівых крыкау́ на у́збярэжжы...

але дзесьці шчасце паміж нас, як быццам сплюшчаныя вочы... шчаслівейшы за нас... на іншым свеце прыстрасны ахвочы...

Згадаю у́ каве, то што гэта ты... і то е што у́жо не здолець хай чуюць вуліцы, масты усе тое, што табе не мог прамовіць...