* * *

Снег падае на людзей.... Як быццам кроплі -павекі.. А цалкам ўсё як заўжды... Усе то е ж аб чалавеке.

Там дзе утульны спакой... Усе ж есць сумненне... Але зіма хавае праменні...

Воблік снежных павек... і блізкіх , побач пакояў... ў коўдры схованы рух... жвавасць прытоіў...