* * *
Уладзімір Кветка
Я не прышоу́ вас данімаць... Усё ж чарга чаргою... хачу я толькі шчасце напаткаць.. хай з тлумнай галавою...
мне не хацелась наракаць... і прападаць калі няма іменаў... хай лес есць на далонях... хто за ім будзе даглядаць...
першапраходец.. зноў твой час паведаць, слыху распавесці, як ў руцэ незгаслую паходню несці..
ўсе ж душа як палатно, што рухаецца на вольным ветры... а далей нетры...
Крыніца верша: 2023