* * *

Уладзімір Кветка

На плошчы лісце слізгае, Вецер мяцце іх як смецце... Бледны цень данімае... Кафля, пад туфлі кабеце

Лічыць, ходзячы птушка... паліто карабель чырвоны... гэта да нас -машуць з прыстані клены...

яны полымнеюць таксама... яны чакаюць натхнення... у́ гэтую пору часовага здрацвінення.