СПОГАДА

А да цябе у́жо з смугою шлях, смуга на шыі і на шчоках... ты спогада... ты белая нібы кужаль прыйшла аб чымсьці памаліць у Бога....

Ты спогада... у́ туфеліках крыштальных... за срэбнаю заслонай.. пякучы погляд і пранькнёны...

а студня з лебедзіных слёз... патончаная млосць...

у студні ты- і подых бачна ільдзяны....