СПОГАДА
Уладзімір Кветка
А да цябе у́жо з смугою шлях, смуга на шыі і на шчоках... ты спогада... ты белая нібы кужаль прыйшла аб чымсьці памаліць у Бога....
Ты спогада... у́ туфеліках крыштальных... за срэбнаю заслонай.. пякучы погляд і пранькнёны...
а студня з лебядзіных слёз... патончаная млосць...
у студні ты- і подых бачна ільдзяны....