* * *

Там быу́ плыт і доу́гая вада... а у́ вадзе бясконца шапацелі зоры... там быу́ плыт у ім драу́ляныя празоры.... толькі раска завада.... ....ты не гавары ніколі, толькі дзесьці схалынецца, зноу́ку хваля набрыняе... раптам рэха адгукнецца... постаць ззяе над вадою, а на беразе асот , у́ птушынным зроку... а на беразе асот што чакае змроку.