НЯЁМКА

Уладзімір Кветка

Промні, галiны , что выглядают стромка... покліч ў вакно- часам адчуваешь сябе няёмка...

хочаш пачаць... А не адгукаецца сэрца... ня проста, ня проста на гэтай зямлі памерці...

адзіны мой спеў... гучны і пранькнёны развесіў як каралі імены...

а тугу адпусціў ... бо ярчэй заззялі... яны тыя каралікі, каралі...