НЯЁМКА
Уладзімір Кветка
Промні, галiны , что выглядают стромка... покліч ў вакно- часам адчуваешь сябе няёмка...
хочаш пачаць... А не адгукаецца сэрца... ня проста, ня проста на гэтай зямлі памерці...
адзіны мой спеў... гучны і пранькнёны развесіў як каралі імены...
а тугу адпусціў ... бо ярчэй заззялі... яны тыя каралікі, каралі...