* * *

Я не прыдумау́ я бяру со словау́... і хай маі жаданні на памежах... хто бача пасярод буслоу́... Але таксама і прыкраса Вежа...

I мабыць Пад яе вянцом... Гарыць той кнот... што асвячае вокны ў палацы... і насып на ўзбярыжжы нібыто прыкраса...

Ах вартаўнік бясконцасці , ты не сумуй.. што белы цень як прывід белы... ў вакне гуляе матылек... а побач на вакне пакінутае пер'е...

.