* * *

Уладзімір Кветка

Па асфальце ходзяць ценні... і трымаюцца за рукі... быццам гуккі ,быццам грукат...

Думаю, што могуць казаць ценні, Але у́ іх магчымасць спалучацца... і здавацца... ...сонечнае зіхаценне... будзе ланцужок матляцца ...толькі на кавалкі, падзелена на кафлі пьяца...

Настрой верша:натхнёны