* * *
Уладзімір Кветка
Сум гэта тлум.. Яго я бачыу́ на фотаздымку сваёй маці... У вачах... У вушах гарэлі завушнiцы... Бо розум павінен атлумляцца... Калі ўсе ж пачынае Сэнс хістацца...
І хай ў келіху і на стале віно... І маладосць і доўгая дарога... скажы падараный той сум ад чорта ці ад бога..
2022
Настрой верша:сузіральны