* * *

Уладзімір Кветка

Сум гэта тлум.. Яго я бачыу́ на фотаздымку сваёй маці... У вачах... У вушах гарэлі завушнiцы... Бо розум павінен атлумляцца... Калі ўсе ж пачынае Сэнс хістацца...

І хай ў келіху і на стале віно... І маладосць і доўгая дарога... скажы падараный той сум ад чорта ці ад бога..

2022
Настрой верша:сузіральны