* * *
Уладзімір Кветка
я падарую табе пацалунак... бо твая пяшчота... бо твая сумота гэта мой падарунак...
мы у́се такія пад скурай... крыху вяселля, а астанняе ценне...
перад тым як пайсці у бяскоцую ноч, я пакіну табе пацалунак... я астау́лю незасланы ложак .. і пустэчу мэблевых ножак...