* * *
Уладзiмiр Кветка
згадау́ цябе бо памяць пачынаецца са згадкі... знаи́шоу́ у́ табе прыгасшае святло... і думкі не пакінулі у́жо...
як матылёк ляцеу́... што без турботы... а у́се ж турботы побач дзе ні дзе... ты пачынаешся са згадкі у́ маёи́ тлумнаи́ галаве...
бягуць крыніцы і вытокі... а побач зцішаныя крокі а згадка пра цябе жыве яна лунае... на адхілах... і раптам у яе павольны рух... і я дзьмухаю пяшчоты дзьмух...
Настрой верша:натхнёны