* * *

Трохкутная сцяна Зяленым лiсцем абрасла... Яна памiж зямлёй i Небам... Яна стаяла Як была- Багаславите Глебу...

Хацеу́ Сказаць Яна памiж Часоу́ Аслупянела... Але Па ёй Зялёны Куст пайшой... А у сцяны Мабыць Няма жывога цела...

I не хацелася Псаваць... Яе бялюткага Спакою... Але Як быццам Праз яе- Я нешта Зразумеу́, прымроiу́...