* * *
Уладзімір Кветка
Дзьмуе Вецер У скронi Нам з табой... Абяцае Што каханне Нам не стане Завадой... За тваёй Спiной... Люляецца Галлё... Белле Сохне Дрэнна...
Але быццам Карагод Памiж мною i табой... Гэта недарэмна...
Настрой верша:рамантычны
Дзьмуе Вецер У скронi Нам з табой... Абяцае Што каханне Нам не стане Завадой... За тваёй Спiной... Люляецца Галлё... Белле Сохне Дрэнна...
Але быццам Карагод Памiж мною i табой... Гэта недарэмна...