* * *

Гэтай пашы Не не перайсці... Не намыўсна Здолеў... Раптам Думкі Расплясці... У бясконцым полі... Шаша поўна Рудаў гаваркіх... Быццам расчыняецца Адвечнасць... Галасы, што З пад зямлі Мкнуцца да патолі....

І заўсёды Як заўжды... Сэнс Надзеннасць Спажывае... А ў брамах Чыстае вады... Подых Спачывае...