* * *

Уладзімір Кветка

Падпярэзау́ся Я паяском... Ды блукаць Пайшой па Свеце... I знайшой То е што было у́ Мяне на прыкмеце... Колькасць Крокау́... I шэраг Хады... Спеу́ Халоднай Крынiцы. Намаляваныя На халсце Быццам жывыя Суницы. Цi то Гай Унутры па Дзiчэу́... Не не страцiу́ Я Гаю... Только Ён Ва мне паглушэй... Iтакiм Яго Выяу́ляю. И скрозь рысы Твару майго... Ён iмкне Драцвiнее- Быццам дау́няя У́ сэрцы надзея...

2022
Настрой верша:сузіральны