Беларуская робінгудская

Усевалад Сцебурака

унутранай эміграцыі прысьвячаецца

У каралеўстве бардак - спрэс у скарб недаборы, б'е чума новым штамам, хоць выйшаў загад... А вясёлыя людзі застаюцца ў Шэрвудзе - цяжка трапіць у шэрвудцы - немагчыма назад. А кругом безмяжак! на турнірах - паразы, і суседзі ў змове - будуюць сцяну. А вясёлыя людзі застаюцца ў Шэрвудзе - каб сыйсці трэ прычыны, як найменей адну. Ды прычынаў няма - каралеўства ваюе. З ветракамі, з сумленьнем і супраць сябе... А вяселыя людзі застаюцца ў Шэрвудзе - і змаганьне стаміла, і страх не бярэ. А цямнее раней, і сьвітанак ідзе неахвотна, і падаўся народ у краіны, дзе неба чысьцей. А вясёлыя людзі паміраюць ў Шэрвудзе - на радзіме, гавораць, уваскрасаюць часьцей...

Настрой верша:сузіральны