Поўна

Уладзімір Кветка

Не гавару, што Поўнач... Хоць і ў ёй Душа адчувае Змест і спакой... З далоняў поўня... Белая, цмянная... "Як хлеб Вужакоў..." Хоць не Легенда і не паданне жыццё... Але Ж ў ім Ёсць казкі, Сэнс якіх Не растлумачыць С дапамогай Рыфм.

06.12.21
Настрой верша:сузіральны