РУЖА АПОЎНАЧЫ

Уладзімір Кветка

     Танклявай жаночай рукой,
        Час вымыкае святло,
              Надворья зменлівы лёс,
                    Грукае ціха Ў шкло....
                Поўнач і недапітая кава...
                    Сурвэткі прыгожыя сны,
                          Яна таксама,
                      Прыгожая ...Ружа апоўначы...
                    Жудасна толькі тады,
                      Калі разумеешь Ў адказ,
                         што прыгажосць жыве...
                             Душа ...адляцела у раз...
               Можа гэта босскія сны...
                  Ружа апоўначы...
                         На вашчаным стале,
                              Хтосьці як сфінкс гаварыць...
                      Што трэба за зорамі плыць....
    
2015
Настрой верша:натхнёны