РУЖА АПОЎНАЧЫ
Уладзімір Кветка
Танклявай жаночай рукой, Час вымыкае святло, Надворья зменлівы лёс, Грукае ціха Ў шкло.... Поўнач і недапітая кава... Сурвэткі прыгожыя сны, Яна таксама, Прыгожая ...Ружа апоўначы... Жудасна толькі тады, Калі разумеешь Ў адказ, што прыгажосць жыве... Душа ...адляцела у раз... Можа гэта босскія сны... Ружа апоўначы... На вашчаным стале, Хтосьці як сфінкс гаварыць... Што трэба за зорамі плыць....
2015
Настрой верша:натхнёны