Трымошка-лялечка

Уладзімір Кветка

( Трымошка-алагізм на русск. неваляшка.)

      Трымошка -лялечка мая.
        Гляжу і смешна мне і сумна...
           Таму што ў завадарствы гэтым  сам ...
                  гуляю я...
                      Яб быццам маю розум -хісткі тлумны...
                          Трымошка лялечка мая...
                       Твае мне смешны посмішкі,
                          Развагі , поглед...
                     і Як гучыш-як  гук пяска,
                            І гэтым простым шчасцем ганаруся ...
                              Трымошка лялечка мая...
                                   У дзяцінства ёсць надзея,
                                       У сталасці разваг і схілаў цішыня
                                            Як  горача і складна
                                Трымошка лялечка мая...
                       Як коцяцца імгненні і гадзіны,
                           Ты выглядаешь  з шафы як аздоба ветнага святла,   
                                Трымошка лялечка мая...
                               Трымаць у руках каб падарыць,
                                  Адзінае что думкамі не можно сцяць,
                          Ад радасці Трымошка-лялечка 
                            цябе б хацеў пацалаваць...
                             Але наступствы розныя ,
                          І жартам цягне злом,
                          Уздымуся ў раніцу,
                            Як та трымошка лялечка,
                           і ўстану перад ранешнім бялюткім шклом...