Трымошка-лялечка
Уладзімір Кветка
( Трымошка-алагізм на русск. неваляшка.)
Трымошка -лялечка мая. Гляжу і смешна мне і сумна... Таму што ў завадарствы гэтым сам ... гуляю я... Яб быццам маю розум -хісткі тлумны... Трымошка лялечка мая... Твае мне смешны посмішкі, Развагі , поглед... і Як гучыш-як гук пяска, І гэтым простым шчасцем ганаруся ... Трымошка лялечка мая... У дзяцінства ёсць надзея, У сталасці разваг і схілаў цішыня Як горача і складна Трымошка лялечка мая... Як коцяцца імгненні і гадзіны, Ты выглядаешь з шафы як аздоба ветнага святла, Трымошка лялечка мая... Трымаць у руках каб падарыць, Адзінае что думкамі не можно сцяць, Ад радасці Трымошка-лялечка цябе б хацеў пацалаваць... Але наступствы розныя , І жартам цягне злом, Уздымуся ў раніцу, Як та трымошка лялечка, і ўстану перад ранешнім бялюткім шклом...