ВОБЛІЧ МІЛАСЭРНАСЦІ

Не галасі... Твой лямант, Шлях мой абуджае... Але як доўга можна У цішы блукаць... І чорная сляза прастая, Жаночае ў душы не сцяць... Ты міласэрднасць, Тая пад покрывам, У якой і твар, І рукі , Над галавой Тваёю птушак гукі.