* * *

Уладзімір Кветка

Часам мне хочацца смяяцца... Бо жыццё падобнае на не праўдзівую казку... Часам мне хочацца жыць у вялікім чорным замку. Дзе дужа белае святло... Папрасі мяне стаць ветрам, Папрасі мяне стаць Першым летнім месяцам... Но толькі не прасі Мяне стаць пустэляй Я ўжо ёй не магу быць!

2020
Настрой верша:сузіральны