* * *

Ты мая доля i нядоля, Ты мае гора i не гора... Ты мае мора i паволя... Адна кветка на ўсё поле.

Крые зямлю голле, Вецер покрыва сцюдзіць, Усё то ,што ўнутры раптам позірк Абудзіць.

Ці я адвечную спадарож Наведаў, Пацалунак Вусны загубіць... Пацалунак быццам Світання малюнак!

                   Уладзімір Кветка