Плакала лета, зямлю пакідаючы
Максім Багдановіч
Цветы осение милей
Роскошных первенцев полей.
Плакала лета, зямлю пакідаючы;
Ціха ліліся слязінкі на поле.
Але прыгожаю восенню яснаю
Там, дзе упалі яны, вырасталі
Кветкі асеннія, кветкі, ўспаённыя
Тугаю, горам, слязінкамі лета. —
Кветкі асеннія, родныя, бледныя!
Выраслі вы, каб ураз жа і згінуць.
Можа таму-то душа надарваная
Гэтак любоўна вянок з вас сплятае.
Крыніца верша: Вянок. Кніжка выбраных вершоў. Вільня, 1913.
Настрой верша:рамантычны
Ключавыя словы:
