Свечка па няспраўджаным каханні

Ігар Канановіч

Што згарэла — з попелу не ўстане.
Зерне не знайшло сваю раллю...
Свечку па няспраўджаным каханні
У начным прадонні запалю...

Лёс няўмольны падмануў абодвух.
Несвоечасовасць — як турма...
Атрымаў не шчасце, а свабоду.
Побач цэлы свет — цябе няма...

Звершаваў пакуты і прызнанні.
Хто-ніхто з сяброў крычыць: "На "біс"!"
Свечка па няспраўджаным каханні:
Воск маёй слязой збягае ўніз...

Настрой верша:сумны
Ключавыя словы: