Батаніка зімы
Югася Каляда
Ранак. Стаіш ля вакна. З усходу
сунецца пляма сьвятла. Павольна
пара над комінамі заводаў
пухне як высьпелая бавоўна.
Дзень паказаўся і выйшаў вонкі.
Шэрая пляма спаўзла на захад.
А край дарогі павіслі гронкі
жоўта-ружовых ліхтарных ягад.
Дзень, як шарэе, мяркуй, пражыты.
Фары ўмыкаеш за позьнім часам —
бачыш, сьвятло бяжыць па пражылках
у пакручастых сьцяблінах трасаў.
Вечар. Ты першы сягнеш на коўзкі
лёд, не атручаны сольлю едкай —
і на калене разгорне пялёсткі
крывападцёку блакітная кветка.
