* * *

– Я бедны. Я сумны. Я плáчу.
Купляйце, купляйце сьлёзы мае!
Я шмат не вазьму:
пяць даляраў – сьлязінка,
а хто купіць 10 штук –
адзінаццатую атрымае бясплатна!

Купляйце кожны мой выдых!
І што з таго, што паветра
я сам удыхаю бясплатна?
Я ж кісларод удыхаю,
а выдыхаю не штосьці вам там,
а вуглякіслы газ найвышэйшае пробы!
Купляйце, купляйце! У гас-
падарцы спатрэбіцца!
Няўжо вы ня цэніце
працу лёгкіх маіх
у хвіліны, калі мне цяжка?!

Гэй, сьмялей, падыходзьце!
Вы што, ня бачыце, што галечай і нэндзай
я даведзены да адчаю
і прадаю сам сябе на органы:
ну вось пазногці (абстрыжаныя акуратна),
ну вось валасы, ну… і хопіць:
болей нічога я вам не прадам!
Бо неахвота здымаць зь сябе фрак
і бліскучыя боты.

Ах, не падыходзіце?
Ах, не купляеце?
Ну тады я на вас
падам у суд,
КАЗЛЫ !!!