* * *
Віктар Жыбуль
Дзяўчына цяжкіх паводзінаў,
ты ня любіш цяжкую музыку,
Дый і лёгкую ты ня слухаеш.
У вушах тваіх – ватныя кубікі.
Ты хаваесься ад брутальнасьці,
а брутальнасьць сьляды твае нюхае
І прыходзіць у сны твае сьветлыя.
Ад брутальнасьці не схаваесься!
Дзяўчына цяжкіх паводзінаў!
Ты ў аснове сваёй ідэальная.
Ты сьвяткуеш свой дзень народзінаў
адною вадой мінэральнаю.
Ты сьвяткуеш адна без кампаніі,
каб ня ўбачыў ніхто цябе п’янаю,
а сама пераходзіць зьбіраесься
зь мінэральнай на дыстыляваную.
Дзяўчына цяжкіх паводзінаў,
у цябе тры сталёвыя станікі,
у цябе тры поясы вернасьці
і ніводнага хлопца каханага.
Кожны пояс на ключ зачыняецца,
ды на ўсякі пажарны ты кінулы
ўсе ключы на дно катлаванішча,
закапала й затупала ножкамі.
Дзяўчына цяжкіх паводзінаў,
ты сумленная і працавітая,
твае ночы мінаюць бяссонныя
за падручнікам па батаніцы.
Захапленьні твае небясьпечныя,
бо раўнуе цябе, ненаглядную,
да падручніка па батаніцы
падручнік па ідэалёгіі.
Пасадзіць бы цябе, дзяўчыначка,
на цяжэзную артылерыю,
каб ты ехала і ўзначальвала
антысьнідаўскую кампанію.
Будзеш ціснуць жалезнымі коламі,
каб рабіліся людзі ляпёшкамі.
Ды ляпёшкі ўсё роўна падымуцца
і паўстануць з утроенай сілаю.
О, дзяўчына цяжкіх паводзінаў!
Мы ў палон забярэм цябе хітрасьцю,
мы прявяжам цябе да зэдліку
і прымусім глядзець парнаграфію,
каб ты ведала, каб ты бачыла,
як гірлянды лістоты фігавай
ападаюць на дол зь бессаромнасьцю,
агаляючы ўсё навакольнае.