* * *

Галава трашчыць ад перагрузу
ведамі, напханымі па вушы.
Вось. А тут яшчэ прыходзіць Муза,
шэпча: “На вярбе растуць ігрушы…”

Галава рыпіць ад перадозу,
і ня ведаеш, куды падзецца.
Муза кажа: “Станавіся ў позу”.
Станаўлюся, а яна кладзецца.

Галава гарыць ад перасьледу
нейкіх неўсьвядомленых жаданьняў…
Але Муза абувае кеды
і бяжыць кудысь на спэцзаданьне.