Памяці Васіля
Ярына Дашына
Я спазнілася на паслязаўтра.
Паслязаўтра не было нядзеляй.
Мы яшчэ задоўга да антракту
на дваіх пустое неба дзелім:
мне — сінеча, а табе — адценне
Шляху Млечнага. Адзін Маленькі
Прынц мяне цалуе на каленях —
прысмак ледзянцовай карамелькі...
Вусны хочуць помніць толькі дотык.
Вочы помняць вочы й бездань столі.
Паслязаўтра не было суботай.
Паслязаўтра не было ніколі.
Са спасылкаю на ідыѐта,
у свае амаль што дзевятнаццаць,
мой Маленькі Прынц умее лѐтаць.
А я — толькі плакаць і смяяцца.
Настрой верша:сумны
Ключавыя словы:
