* * *
Вольга Гапеева
зрываюся
лячу
падаю
вочы колюцца аб нешта цёплае
― гэта ты расчытваеш сляды інквізыцыі
пад пракіслым сонцам
кастрычніка
дрэвы гуляюць у шахматы
мы гуляем у дрэвы
нехта заўсёды здаецца
першым
раніца перад расстрэлам
сёння мая чарга
крумкачоў пасвіць
на пальцах салёных рабіць
засечкі
калі вочы адмаўляюцца
бачыць
я знаходжу твой голас
навобмацак