* * *

На небе зорка маладая
Уся разгарэлася ў агне.
Чуць слабы вецярок у гая
Пабегі цененькія гне.
Паўночны час... Начныя цені
Ля хатак ціхенькіх ляжаць,
У пары глухой, ў людскім сяленні
Німа ніводнага — ўсе спяць...
Адны начлежнікі ля рэчкі
Талпой рагочуць у агня,
Нясуцца бойкія славечкі,
Нясуцца гутаркі да дня...
Пяюдь — як быццам волны скачуць,
I ўвось дзірван кіпіць...
Пяюць — як быццам стогнуць... плачуць...
Страх бярэ, аж мгла дрыжыць...
У той песні — зверства глоткі п'янай,
Адвага... ліха муяшка...
I сумнасць люда-бедака.